Yok arkadaş !
Milletçe bir sidik yarıştırma derdindeyiz malumunuz
Karşındakinden bir adım daha önde olmak adına yarış atı misali çocukları koşturup duruyoruz.
Aaaaa.
Senin çocuğun 10′ a kadar sayıyor mu ?
cık.cık..cık
Neyin acelesi bu
Bu cık cık cık ları duyduğumda Kerem daha 2 buçuk yaşındaydı.
Saymayı bırak ağzından laflar zorla çıkardı.
Senin çocuğun renkleri bilmiyor mu ?!
Benim çocuğum turkuaz rengini bile biliyor.
Kerem 5 yaşında neredeyse
Hala sarı ile beyazı karıştırır
Odasının bir yanını sarı bir yanını beyaza mı boyayım. Nasıl öğretsem diye düşünüyorum.
Zamanla öğrenecek bekliyorum.
Zamanla öğrenecek bekliyorum.
İmdat! Kurtarın bu ortamlardan beni diye bağırasım geliyor.
En son vakaamız;
Keremin Tableti yok mu?
Sorusuyla kendi çapımda kısa bir cinnet geçirdim.
Hadi yavrum söyle teyzene tabletinin markasını
Şamşungg…..
Kafama düşen şeyi şu an tarif edemiyorum.
Cevap verdim: Keremin bir tableti var
Oyuncakçıdan aldık ve severek çok güzel oynuyor.
Ne bu ya! Neyin kafası
Çığlık çığlığa bu ortamlardan kaçasım geliyor
Kurtarın beni
Sizinde bir hikayeniz vardır bu konuyla ilgili mutlaka
yorumlarınızı bekliyorum..
Gülsen
*görsel alıntıdır.
Hikaye dolu, hem de yaşadığım ilçe tam da buna örnek… Çocuklarının yazılı notlarını, sözlü notların, okudukları okulu(ki hepsi devlet okulu), giydiklerini kıyaslayarak yaşıyorlar. Her gün eşşek kadar çocukları 2 adımlık okullarına getirip saatlerce okul çevresinde bunları konuşuyorlar. Çocuk bitince ev ve ev eşyası yarıştırmaları başlıyor. İllallah dedim hayattan soğudum, ama tanıdım artık halkı. Görgüsüzlük başka bir şey değil. Çocuklar sanki onların oyuncağı gibi. Ne doluymuşum ama 🙂