Merhabalar,
18 gün şu koca Ankara da yapayalnızım.
Annemler, arkadaşlarım var yoksa ne yapardım.
Babamız 01 Haziran da ameliyat oldu.
Alçılı, vidalı ağır bir ayak ameliyatı.
Şükür iyiyiz.
İnsan başına gelince anlıyor ötekinin halini.
Koltuk değneğiyle bir ömür yaşayanlara rabbim gani gani sabır versin.
Hele bakıma muhtaç olanlar.
Hem bakan hem yatan için zor çok zor..
60 günlük rapor sürecinin 1 ayı evde geçti.
1 ay boyunca ev-iş-Kerem -baba inanılmaz yorucu bir dönem oldu .
Alçı çıktı.
Babamız ayaklandı rahat bir nefes aldık.
1 ay daha evde geçirmelerine içim el vermedi.
Özlemimi göze alarak bugün sabah uğurladım Hatay’a.
Planlar yaptım.
Uzun zamandır görüşemediğim arkadaşlarla görüşeceğim.
İzleyemediğim filmleri izleyeceğim.
Çok özleyeceğim çook..
Kerem’in odasına bakmadan geçeceğim biliyorum
Ama
Kerem babaanne ve dedesiyle, kuzenleriyle eğlenecek oynayacak.
Sıkılmayacak..
Denize girecek..
Enfes babaanne yemeklerinden yiyecek.
Ne kaldı şurda 25 temmuza 🙂
Dimi yaa
Hoop diye geçer biter.
Çok öptüm.
Sürpriz yapacaklar..
Şışşşt kimseye söylemeyin emi..
Allah kavustursun:))) bende oğlumu anneme biraktim seni anliyorum.