Umut kuzu ile bloga biraz ara verdim. Ne zaman yazı yazmak için başına otursam ağlamaya başlıyor.Uyku düzeni oturana kadar zorlayacağa benziyor beni. Bazen evde bebek fikrine alışamamış gibi görünsem de iyi gidiyoruz.
Geçen hafta hafta sonu Umut ile ilk uzun süreli dışarı çıktım. Sorunsuz hallettik diyebilirim. Acemi anne misali yanıma on parça yedek kıyafet almışım sanki eve dönmeyecek gibi.
Ofise uğrayıp çalışmam gerekiyordu. Maaile sabah evden çıktık. Ne zormuş evden çıkmak bebekle unutmuşum- itiraf ediyorum-.
Ofiste Umutla çalışırken Keremle Levent Ülker Sinema şenliğine katıldı. Her yıl hangi gündü nasıl katılacağız derken bu yıl yakaladık. Kerem’in sevdiği film olunca koşa koşa gitti baba-oğul.
Penguenlerini daha önce Madagaskar Live de izleyen Kerem babaya bilmiş bilmiş anlatmış. Cin gibi bakışlarından belli değil mi.
Okumayı öğrendiğinden beri dışarı babayla ne zaman çıksa an be an bana mesaj atıyor.
Gelenek bozulmadı sinema başlayana kadar mesaj attı.
Az kaldı…
Birazdan başlıyor.
Sinema başladı sakın rahatsız etme çok ayıp..
Sinema çıkışı çocukları sürprizler bekliyordu.Ülker ürünlerinden oluşan paketler hediye edildi.Çocukları sevindiren Ülker 9 yılda 1 milyon çocuğu sinemayla buluşturmuş. Bu çocukların içinde sinemayla ilk defa karşılaşan çocukların olması da sevindirici bir haber.
Çok öpüyorum.
Gerçekten bebekle gezmek ayrı bir planlama ve efor gerektiriyor.